Pracę nauczycieli z dziećmi sześcioletnimi w zerówce można określić jako przysposabianie do podjęcia nauki w szkole.

Czym jest dojrzałość szkolna?

Dojrzałość szkolna to osiągnięcie przez dziecko takiego stopnia rozwoju fizycznego, umysłowego, społeczno-emocjonalnego, który umożliwia mu opanowanie treści określonych przez program klasy pierwszej oraz udział w życiu szkolnym.

Dojrzałość fizyczna:

Dziecko porusza się sprawnie i zręcznie. Ruchy dziecka stają się celowe, skoordynowane, dostosowane do rodzaju czynności. Potrafi ono wykonać złożone zadania zachowując właściwą szybkość i precyzję.

Powinno już mieć wykształconą orientację kierunkową i przestrzenną ( w odniesieniu do położenia i schematu własnego ciała).

Dziecko sześcioletnie trzyma już prawidłowo ołówek i inne przedmioty. Ręka i palce potrafią dostosować się do rodzaju wykonywanych czynności, materiału i narzędzi.

Dojrzałość intelektualna

Dziecko sześcioletnie, przygotowujące się do nauki czytania i pisania, powinno już umieć:

• różnicować słuchowo proste zestawy dźwięków oraz proste układy rytmiczne,
• poprawnie różnicować pojedyncze głoski (dźwięki mowy),
• wyodrębniać w słowie głoski i sylaby,
• łączyć głoski w sylaby i sylaby w wyrazy,
• prawidłowo różnicować kształty
• poprawnie odwzorowywać układy geometryczne: szlaczki, wzory, ornamenty

W tym wieku zaczyna kształtować się pamięć dowolna, czyli świadoma chęć zapamiętywania i przypominania, a jednocześnie zwiększa się szybkość i trwałość zapamiętywania a także pojemność pamięci.

Zaczyna rozwijać się pamięć logiczna, polegająca na rozumieniu materiału i umiejętności opowiadania tekstu własnymi słowami.

Uwaga – to umiejętność koncentracji świadomości na określonych przedmiotach lub zjawiskach otaczającego świata. Bez skupienia uwagi nie byłoby dokładnego spostrzegania, zapamiętywania, pełnych wyobrażeń. U sześciolatków należy kształtować uwagę dowolną – czyli zdolność koncentracji, trwałości i przerzutności.

Wskaźniki dojrzałości emocjonalno-społecznej:

Dziecko przejawia dojrzałość emocjonalno-społeczną, gdy jest w znacznym stopniu samodzielne i ma motywację do wykonywania zadań, łatwo i chętnie nawiązuje kontakty i potrafi współpracować z kolegami i nauczycielem, umie podporządkować się wymaganiom dyscypliny grupowej, jest obowiązkowe, wytrwałe i wrażliwe na opinię nauczyciela, cechuje się takim stanem równowagi nerwowej, która umożliwia panowanie nad własnymi reakcjami emocjonalnymi, a także radzenie sobie w sytuacjach trudnych.

Rozwój społeczny w dużej mierze zależy od rozwoju emocjonalnego. Jest to umiejętność współżycia i współdziałania w grupie. To także znajomość norm społecznych, gotowość do przyjęcia „roli ucznia” oraz praw i obowiązków z tą rolą związanych. Dziecko dojrzałe społecznie do szkoły czuje się członkiem grupy, polecenia skierowane do grupy odnosi także do siebie.

STABILNOŚĆ EMOCJONALNA PODSTAWĄ SUKCESÓW SZKOLNYCH

Praca nad stabilnością emocjonalną:

• konsekwencja (ze strony nauczyciela i rodzica),
• jasno sprecyzowane wymagania ( z których dziecko będzie „rozliczone”)
• uporządkowany dzień (plan dnia i wspólnie ustalone zasady),
• aktywne spędzanie czasu wolnego
• ujednolicenie oddziaływań wychowawczych (przedszkole – dom)
• zachęcanie do podejmowania wysiłku i wspieranie w działaniu.

Marzena Sacharczuk